|
Hieronder een In Memoriam, gepubliceerd in het blad draf&rensport, in het najaar van 2005.
EEN KLEURRIJK LEVEN TUSSEN DE PAARDEN
Drafsport-icoon Buddy de Vries was een fenomeen
Vorige week vrijdag is, na een ziekbed van
enkele weken, in zijn woonplaats Hilversum
overleden de oud-trainer-pikeur Buddy de
Vries op een leeftijd van 79 jaar. Tot het allerlaatst bleef Buddy zijn vak, het trainen van
dravers, trouw. Iedere dag tufte hij met zijn automobiel van Hilversum naar het entrainement van Siem Hartman in Lelystad om er
enkele paarden uit te rijden. Want stilzitten wilde Buddy niet, nadat hij bij de sluiting van de Hilversumse baan eind 1997 zijn eigen stal moest opgeven.
Buddy stamde uit een harddraversfamilie pur-sang. Zijn grootvader, Barthold de Vries, die naast een stalhouderij in Heerenveen in de paardenhandel zat, had reeds dravers en liet al in 1919 zijn kleuren registreren. Hij emigreerde echter in 1920 met zijn gezin naar Amerika om er in Californië met zijn zoons Geert en Henny een groot melkveebedrijf op te zetten. Maar Holland bleef trekken. Regelmatig keerden ze naar Heerenveen terug, meestal enkele Amerikaanse dravers van uitstekend bloed meenemend. Zo importeerde hij eind 1934 de merrie Bertha E, snel maar stapelgek. Zij werd gepaard met hun eigen hengst The Saint, waarvan Hanover Bertha kwam, de grondlegster van één van onze beste moederlijnen. Datzelfde jaar kocht Barthold de Vries in Oranjewoud een boerderijtje op de plaats waar nu de snelweg Oranjewoud in tweeën deelt. Hier ging zijn zoon Henny hun paarden trainen. Na een nieuw Amerikaans intermezzo in 1936-1937 zouden ze zich hier eind 1937 min of meer voorgoed vestigen.
Intussen was Buddy in 1926 (24 juli) in Amerika geboren. Eigenlijk heette hij net als zijn grootvader Barthold, maar die naam was
voor de Amerikanen te moeilijk. Het werd en bleef dus Buddy en die naam heeft hij, net als zijn Amerikaanse nationaliteit, altijd behouden. Buddy wist al vroeg dat hij dravertrainer wilde worden en toen hij met zijn oom Geert mee mocht naar de koers stelde deze hem voor aan de befaamde trainer/rijder Sep Palin (de rijder van de vroegere wereldrecordhouder Greyhound). Deze gaf hem als kleine jongen het advies dat hij dan moest zorgen een goed paard op stal te hebben. Eind 1934 kwam Buddy mee naar Oranjewoud, waar hij zijn schooljeugd heeft doorgebracht en welke omgeving hem steeds dierbaar is gebleven. In 1942 werd hij leerling-pikeur bij zijn vader en al spoedig had hij succes op een 800 meterdraverij, getuige één van Buddy's poëtische ontboezemingen:
Vroeger hadden ze kortebaan 800 meter A, B en C
De winnaars van de A en B deden in de C niet mee
Zo was er toen een jochie van amper 16 jaar
Hij won de A, B met een beeldschoon paardenpaar
Een fluitje van een cent
Voor onze jonge vent
E Carla en Frysbe Lee, dat waren hunne namen
Supersnelle dieren daar op die kortebanen
O ja, dat ventje, neem me niet kwalijk dat ik in de annalen delf
Als ik het me goed herinner, dat jochie was ik zelf
Met de merrie E Carla Lee (was vernoemd naar de vrouw van oom Geert, Carla Lee, van origine een Noorse) won Buddy ook zijn eerste
draverij op de langebaan, op 11 oktober 1942 op Mereveld. En twee jaar later, in 1944, was Buddy de jongste pikeur van Nederland. Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog ging Buddy terug naar Californie om daar de paarden van de familie te trainen, was in 1948 weer voor een jaartje in Oranjewoud, daarna vijf jaar boerenknecht in Californië tot hij genoeg had van het melken, vervolgens een half jaar in dienst bij Willem Geersen. Dan gedurende de jaren 1955-1957 opnieuw in Amerika
als hulp bij verschillende grote trainers (o.a. Joe O'Brien) om in 1957 definitief naar Nederland terug te keren. Volgens eigen zeggen is hij zestienmaal op en neer naar Amerika geweest, achtmaal met de boot en achtmaal met het vliegtuig.
In 1959 vestigde Buddy de Vries zich als zelfstandig trainer in Hilversum, waar hij zou blijven tot de sluiting der baan in 1997. Buddy trainde vooral paarden voortkomende uit de eigen fokkerij van de familie De Vries, welke fokkerij al in 1937 een aanvang had genomen en die verscheidene grote cracks heeft voortgebracht. Succespaarden van Buddy waren bijvoorbeeld de merrie Yankee Maid 1.18,9, waarmee hij in 1961 op Mereveld de Grote Fokkersprijs won. In 1963 won hij met Yankee Maid een heat in Moskou. Dat was bij een tegenbezoek van een Nederlandse equipe, omdat de Russen een jaar daarvoor met een viertal dravers naar Nederland waren gekomen en hier onklopbaar bleken. Met Yankee Maid zou Buddy in 1964 op Sterrebeek ook de België-Nederland-match voor oudere dravers winnen.
Klassieke triomfen boekte Buddy de Vries met Freeloader 1.21,8 (Jonkerprijs 1966)
en Illya Kuryakin 1.18,5 (Sweepstakes 1970). Als trainer had hij klassiek succes met Orange Bowl 1.19,2 (Jofferprijs 1975) en Prizefighter 1.16,3 (Sweepstakes 1977). Deze paarden werden gereden door Maria Poort, die omstreeks 1964 als leerling-pikeur bij hem in dienst trad en die 22 jaar aan Buddy's entrainement verbonden zou blijven. Maria Poort won met Prizefighter ook tweemaal een interland-koers met België (Kuurne 1978 en Hilversum 1982) en was tweede in het Europees Kampioenschap der Vijfjarigen in München.
Toen Buddy rugproblemen kreeg reed Maria steeds de paarden in de koers. Buddy zou op de lange baan in Nederiand in totaal 237 overwinningen boeken, de laatste in 1975.
Fokkerij
Groot is de bijdrage die Buddy, zijn vader Henny en zijn grootvader Barthold aan de Nederlandse draverfokkerij hebben geleverd.
De in 1934 ingevoerde merrie Bertha E is via Hanover Bertha grootmoeder van de
door de familie De Vries gefokte internationale crack Mac Kinley 1.17,3, de dekhengst Over Again 1.19,6 en de merries Queenly Bertha 1.24,8, Ruth Buffington 1.25,3, Sally's Bertha 1.25,6, Very Nice 1.23,1, Whirlwind 1.25,1 en Xita
Hanover 1.24,3.
Buddy fokte uit Very Nice o.a. Fan Dancer, Goldfinger 1.21,1 en Rose Bowl 1.21 ; uit Whirlwind o.a. Freeloader, Illya Kuryakin en Orange Bowl. En uit Xita Hanover: Hornblower 1.17,7. Bij John Swaab zou de
elitemerrie Xita Hanover later nog Lorrelot, Olympus en Rififi brengen.
Fan van Fan Dancer
Buddy was heel verknocht aan Fan Dancer, zijn latere
fokmerrie. Deze blinde dochter van Very Nice bracht bij Buddy liefst 17 kinderen, w.o. Mexicali Rose 1.18,6, de latere dekhengst Never Worry 1.16,6, Prizefighter, Red Silks 1.18,6, Zulu Queen 1.18,2, American Impulse 1.18,8 en Belly Dancer 1.18,9.
Bij Egyptian Princess 1.21,7, een dochter van Whirlwind, fokte Buddy o.a. O Lala 1.20,1, Uncrowned 1.18,4 en Vinegar Joe 1.16,6.
Andere importmerries
Daleusa was een andere import van de familie De Vries, in 1937 met E Carla Lee als veulen de voet. Zij bracht o.a. Sweepstakes-winnares Juliana Lee 1.21,1, Proximiry 1.23,3 en Nancy Lee, welke laatste moeder werd van o.a. Brown Bomber 1.21,4 en Juliane Lee 1.22,1.
Frances May, in 1934 ingevoerd, werd moeder van Sweepstakes-winnares Irene Frances 1.25,2.
De snelle Streamline werd eveneens in
1934 door de familie de Vries ingevoerd. Zij bracht o.a. Sweepstakes-winnares Lady Ruth B 1.30,5 (moeder van o.a. Derbywinnaars Spencer Hollandia en Walter Hollandia), Morning Star 1.20,8 en de winnaar van de Grote Prijs der Lage Landen 1957 Peterhof 1.19,3.
De door Henny de Vries gekochte merrie Ursela V bracht bij hem o.a. Sweepstakes-winnares K Friezin 1.29,4, op haar beurt moeder van Yankee Maid 1.18,9, Zane Grey 1.22,4, Beachcomber 1.18,9, Darlin Jill 1.23,3, Gamecock 1.27,6 en Lovely Surprise. Yankee Maid bracht bij Buddy de Vries weer Johnny Walker 1.19,1, Kentish Lass 1.19,8, Longshot 1.20, Rainmaker 1.19,0 en Moneymaker 1.17,8.
Enzovoorts....
Boven: Buddy de Vries neemt uit handen van Henk Verhey (links)
een ereprijs in ontvangst na een
overwinning van Prizefighter
onder
toeziend oog van Maria Poort, Hilversum 11 januari 1981.
Boven: De mooie Yankee Maid
met eigenaar/trainer/rijder Buddy de Vries.
Boven: Yankee Maid (4) wint hier (in dead-heat met
de Franse
merrie Oceanie LM) de eerste heat
van de Grote Vredesprijs in Moskou.
In het eindklassement werd ze vierde.
In de zomer van 1963 waren op uitnodiging en op kosten
van de
Russische draf-organisatie YYV, Yankee Maid,
Tabor en Xavero
per trein van Hoek van Holland naar
Moskou vervoerd, een reis van
36 uur.
Yankee Maid behaalde het beste resultaat.
De zege in Moskou was voor Buddy met zijn Amerikaanse paspoort
natuurlijk een hoogtepunt in zijn carrière.
|
